Święto Narodzenia Pańskiego Kościół Zachodni obchodzi od połowy IV wieku. Święty Augustyn (+430) pisał, iż jest to pamiątka (memoria); Właśnie ten czas przyjścia Chrystusa na Ziemię rokrocznie obchodzimy jako Święto Bożego Narodzenia. Przeżywamy Je w tle szopki, aniołków, pasterzy, baranków i przy śpiewie kolęd.
Bywa, że celebrujemy Je z przyzwyczajenia do tradycji naszych Ojców, świętując i ucztując w czasie wieczerzy dwanaście potraw regionalnych; podczas wieczerzy przyjmujemy z rąk najstarszego członka rodziny opłatek - symbol miłości Bożej - i, składając sobie nawzajem życzenia, dzielimy się Nim z Najbliższymi;
Życzenia są zawsze miłe i przyjemne! Uświęconym przez pokolenia zwyczajem zapalona jest świeca (upamiętniająca Chrystusa), mamy sianko (upamiętniające miejsce narodzenia Chrystusa), także wolne miejsce dla nieoczekiwanego gościa. To bardzo dobry zwyczaj!
Nieco inaczej rzecz ma się ze światłami.
One, w wielkich - małych miastach, często rozmnażane nad potrzeby, mogą być odbierane niejednoznacznie; dzisiaj światło coraz częściej jest znakiem zamożności, blichtru, symbolem nowoczesnej konsumpcji. Ono już nie oświetla, a prześwietla
(D. Różański).
Jednak dla mnie - idealny prezent - taki, który najchętniej bym komuś podarowała i sama z wielką radością przyjęła, to zwykły gest ciepła i życzliwości, dany bez przymusu czy pośpiechu, bez nacisku obowiązku;
ot - prawdziwe pochylenie się nad drugim Człowiekiem!
W obecnym świecie pośpiechu chaos myśli powoduje, że nasze refleksje błądzą gdzieś daleko, po manowcach;
coraz trudniej o czas na zadumę, o wyciszenie:
Hałasy są różne, ale cisza jest jedna
(Kurt Tuchalsky).
Święta się kończą, co zostanie?!
Święta Bożego Narodzenia są radosne, pełne ciepła rodzinnego i wdzięczności Bogu! Powracajmy myślami do Wigilii w rodzinnym gronie! Szanujmy i ceńmy naszą polską tradycję, umiłowanie Ojczyzny i uwielbienie dla Pana Boga i Jego Syna:
Bóg się rodzi, moc truchleje
!